Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Η πολυπραγμοσύνη των ... ασχέτων!

Παραθέτω αυτούσια την πρώτη παράγραφο του άρθρου (με τίτλο "Μία εξαιρετική ιδέα") του κου Μίχα (ολόκληρη η δημοσίευση στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12920):
Την περασμένη εβδομάδα το Εφετείο της Νέας Υόρκης εξέδωσε μία ιστορική απόφαση: επέτρεψε να δημοσιοποιούνται εφ εξής οι αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η δημοσιοποίηση έκρινε το δικαστήριο θα κάνει τους κακούς δασκάλους και καθηγητές να ντρέπονται και να προσπαθήσουν να βελτιωθούν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το μέτρο αυτό θα πρέπει να υιοθετηθεί το ταχύτερο στην Ελλάδα ...

Πραγματικά η διατύπωση τέτοιων απόψεων με ξεπερνάει, μου έρχεται στο νου η αναγκαιότητα μιας συμφωνίας στα αυτονόητα. Ποια είναι αυτά;
  • Η αξιολόγηση στα σχολεία ως φιλοσοφία, μέθοδος και πρακτική δεν μπορεί να περιγραφεί με δικονομικούς όρους και να επιβληθεί με δικαστικές αποφάσεις.Το πνεύμα και το γράμμα του νομοθέτη πρέπει να εμπνευστεί πρωτίστως από την Εφαρμοσμένη Παιδαγωγική.
  • Η  αξιολόγηση ως φιλοσοφία και πρακτική που καταληκτικά οδηγεί στην επίπληξη, στην τιμωρία και εντέλει στην απόλυση του εκπαιδευτικού ενέχει το στοιχείο της ανθρωποφαγίας. Πόσο οξύμωρο ακούγεται: στο όνομα μιας καλύτερης παιδείας, να ευνουχίζονται προσωπικότητες, να τρομοκρατούνται συνειδήσεις, να στιγματίζονται υπολήψεις από εμπειρογνώμονες ειδικούς στην αξιολόγηση ... Το επόμενο στάδιο θα είναι όσοι δεν πιάνουν τα standards να διώκονται και ποινικά (αδίκημα περί απιστίας).
  • Το μοντέλο που προκρίνει το Εφετείο της Νέας Υόρκης, ο συγγραφέας του άρθρου και οι θιασώτες αυτών των απόψεων αγνοούν πως  "Μια αυθεντική παιδεία δεν ασκείται από τον Α για τον Β ή από τον Α περί του Β, αλλά από τον Α μαζί με τον Β, με μεσάζοντα την πραγματικότητα (Φρέιρε 1977)*.
Μαγική και μονοδιάστατη λύση στο ζήτημα της εφαρμογής της αξιολόγησης στα σχολεία δεν υπάρχει.Ευκταίο θα είναι να υπάρχει μία βασική αρχή: η αξιολόγηση ως ανατροφοδότηση, προκειμένου να βελτιώσουν οι ίδιοι οι δάσκαλοι τις πρακτικές τους και να μεγιστοποιηθούν τα μαθησιακά οφέλη για τους μαθητές.Θυμίζω στους φωνασκούντες πως οι δάσκαλοι πριν να στελεχώσουν τα σχολεία αυτού του τόπου περνάνε από δύο φίλτρα αξιολόγησης: το ένα, είναι οι διαρκείς εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και το άλλο οι εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Συνεπώς, η όποια αξιολόγηση εφαρμοστεί στη συνέχεια θα πρέπει να έχει διαμορφωτικό (και ανατροφοδοτικό)χαρακτήρα και φυσικά να σέβεται την προσωπικότητα του αξιολογούμενου.
Φυσικά το ελληνικό σχολείο δε χρειάζεται διαπομπεύσεις δασκάλων για να γίνει καλύτερο.Και φυσικά δε χρειάζεται αδαείς και αμετροεπείς εμπειρογνώμονες που απλά αρέσκονται να αξιολογούν τους άλλους καθ' έξιν...  



*Freire P. (1970) Pedagogy of the Opressed. England: Penguin Books.
Ελλ. Μετ. Γ. Κρητικός. (1977) Η αγωγή του καταπιεζόμενου. Αθήνα: Κέδρος

4 σχόλια:

  1. Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η άποψη αυτή. Η αξιολόγηση είναι το ζητούμενο και όχι η "ανθρωποφαγία". Και επειδή πολλοί ψάχνουν για εξιλαστήρια θύματα στις μέρες μας, ας είναι περισσότερο προσεκτικοί στη διατύπωση τέτοιων απόψεων για να μην ανόιξουν οι ασκοί του Αιόλου για όλους μας ανεξέλεγκτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε πέτυχα από την Έλενα. Μπορείς να διαβάσεις κι εδώ τις απόψεις μου για το ίδιο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πέτρο θα σε εκπλήξω μάλλον δυσάρεστα λέγοντας σου ότι συχνά οι απόψεις του κ. Μίχα με βρίσκουν σύμφωνο Πολλοί τις χαρακτηρίζουν ακραίες αλλά στην εποχή μας μάλλον πρέπει να συνηθίσουμε σ αυτό γιατί η ίδια η εποχή είναι ακραία ή "διαφορετική" Νομίζω ότι αυτό που θα πρεπει να κάνουμε είναι όσο γίνεται πιο ψύχραιμα να συζητάμε όλες τις απόψεις οπότε καλά κάνεις και ανοίγεις το θέμα. Συμφωνώ μαζί σου ότι πρεπει να συμφωνήσουμε στα "αυτονόητα" όπως τουλάχιστον τα αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία. Το επόμενο βήμα είναι χωρίς περιορισμούς να ανοίξουμε όλα τα θέματα με ειλικρίνεια και διάθεση δημιουργίας ενός καλύτερου μέλλοντος. -_στέφανος_

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στέφανε το ζήτημα της αξιολόγησης δεν το ανοίγω εγώ.Δυστυχώς έχει γίνει λάστιχο μεταξύ τεχνοκρατικών και ιδεοληπτικών προσεγγίσεων.Συμφωνώ πως οι καιροί ου μενετοί.Δε χωρά άλλη αδράνεια.Η αξιολόγηση- όχι τιμωρητική, πάντα ως ανατροφοδότηση- μπορεί να λειτουργήσει και ως εργαλείο για να δουλέψουμε έννοιες όπως επαγγελματική εξουθένωση, επαγγελματική εσωστρέφεια, συναδελφική συναισθηματική υποστήριξη, κριτικός στοχασμός κ.α.Σε κάθε περίπτωση η αξιολόγηση για να έχει θετικό στίγμα πρέπει να πληροί δύο προϋποθέσεις:διασαφλισμένη δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα σχέσεων εντός του σχολείου και δημιουργία ΚΙΝΗΤΡΩΝ (εσωτερικών και εξωτερικών). Η δημοσιοποίηση της αξιολόγησης προκειμένου να ενσκήψει ντροπή στον αξιολογούμενο, πέρα από μπουρδολογία, την εκλαμβάνω κι ως αντικίνητρο.

      Διαγραφή