Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Αγώνας δρόμου



Σε μια κοινωνία που η ευημερία της πλέον αποτιμάται αυστηρά με οικονομικούς δείκτες, που οι ευάλωτες ομάδες έχουν αφεθεί στην τύχη τους και πολλές συλλογικότητες βιώνουν κατάθλιψη, απαισιοδοξία και αίσθηση παραίτησης, ο Matt στο παρακάτω link αφενός αποκαλύπτει με ευκρίνεια τις δικές μας ατέλειες, αφετέρου μας υπενθυμίζει γιατί πρέπει να υπηρετούμε μαχητικά τη βασική αρχή των ίσων ευκαιριών.

Υ.Γ. Ευχαριστώ Ιωάννα για το μοίρασμα!

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Mια εικόνα που αντιπροσωπεύει το πρόβλημα.

«Εγώ δεν μπορώ, σκέφτομαι μια εικόνα που αντιπροσωπεύει το πρόβλημα. Είδα ένα κορίτσι πολύ όμορφο, ούτε καν 20 χρονών που περνούσε το δρόμο με ένα τσιγάρο στο χέρι και έτρεμε. Έβλεπα αυτά τα μικρά βήματα, αυτού του πανέμορφου κοριτσιού κι έλεγα ότι αυτό καμιά πολιτική δεν το λύνει. Το λύνει μόνο μια παρέμβαση με έναν άλλο τρόπο, για μια οραματική σχέση με το μέλλον»
«Έχω την εντύπωση ότι ο πολιτισμός δεν αντιμετωπίζεται όσο σοβαρά θα πρέπει και η έμφαση στον πολιτισμό είναι έμφαση στο αύριο. Μόνο μια επίθεση πολιτισμού είναι διέξοδος για να βρει η χώρα το δρόμο της και την αξιοπρέπεια της». Αυτά έλεγε ο Θοδωρος Αγγελόπουλος στην τελευταία του συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση.
ΥΓ. Η δική μου εικόνα; Άκουσα ένα αγοράκι 8 ετών (τέκνο μιας αξιότιμης ελληνικής οικογένειας) να λέει στο φίλο του γελώντας "ξεκ... Αλβ..." και όταν τον ρώτησα γιατί το είπε, μου απάντησε πονηρά και μυξοκλαίγοντας πως δεν ήξερε τι σημαίνουν τα λόγια του. Σκεφτόμουν ότι αυτό καμιά πολιτική δεν το λύνει. Μια άλλου είδους παρέμβαση είναι αναγκαία:περισσότερο παιδευτική-εκπαιδευτική, ψυχοδυναμική και προσωποκεντρική. Ποιοι θα την υλοποιήσουν; Σύμφωνα με τον Mezirow, oι πολιτισμικοί ακτιβιστές, αυτοί που αυθεντικά πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν κάτι.